من مسیحی بودم

 

بسم الله الرحمن الرحیم

تذکر: اسم من  زهرا است و به منظور احترام به آن بخش از خانواده ام که مسیحی هستند و آن بخش که مسلمان شده اند از آوردن نام فامیلم خودداری می نمایم. از آنجا که من یک امریکائی هستم و زبان مادریم انگلیسی است، سابقه دینم را به انگلیسی نوشته و یکی از دوستان خوب ایرانیم آن را به فارسی ترجمه کرده است.

سابقه مذهب من:

ما از یک خانواده مسیحی بودیم و مادر هم در یک خانواده سختگیر مسیحی متولد شده بود و دین به عنوان بخشی از هویت و شخصیت وی محسوب می شد. از دوران کودکی سختی هایی را در برقراری ارتباط با خدا، حضرت عیسی (ع) و حضرت مریم به یاد دارم. مادرم هر یک شنبه به کلیسا می رفت و ما را نیز با خود می برد و حتی ما را در یک مدرسه خصوصی مسیحی ثبت نام کرد. من به یاد می آورم که با این سبک زندگی مسیحی کاملا احساس راحتی می کردم. من عاشق دعا کردن به درگاه خدا، حضرت عیسی (ع)  و حضرت مریم (س) بودم. من عاشق خواندن انجیل بودم، اما باید اقرار کنم که برای من کلیسا مقداری خسته کننده بود و گاهی اوقات به خاطر نشستن طولانی، زمان برای من به سختی می گذشت. به علاوه من عاشق جشن گرفتن در روزهای مقدس مسیحیان بودم و در مدرسه یکی از دانش آموزان فعال در برپایی جشن های مذهبی بودم. من علاقه خاصی به حضرت مریم (س) داشتم. او در لباس عفیف خود بسیار زیبا به نظر می رسید. من در بازی مثل او لباس می پوشیدم و وانمود می کردم که حضرت مریم (س) هستم در حالی که دختران دیگر سعی می کردند مثل مدل ها یا زنان هنرپیشه بلوند و یا خوانندگان، خود را نشان دهند. با این اوصاف شما می توانید بگویید که من عاشق سبک زندگی مذهبی خود بودم.

عوامل تاثیرگذار بر زندگی من:

هنگامی که بچه بودم، یک بار در مدرسه که منتظر آمدن معلم بودیم، در حالی که سر و صدای زیادی در راهرو به راه انداخته بودیم، ناظم آمد و ما را نصیحت کرد که چرا از تواناییمان در صحبت کردن، فکر کردن و … همان طور که حضرت عیسی (ع) از ما می خواهد، استفاده نمی کنیم. در عوض او گفت ما باید به مسیح فکر کنیم و دعا کنیم که این دعا به ما کمک می کند تا مسیح را بهتر درک کنیم و مسیحی بهتری باشیم. من با خودم فکر کردم “وای! حق با اوست”. من در آن زمان کلاس چهارم بودم و در آن زمان با روش کودکانه خودم شروع به دعا کردن به درگاه مسیح و تفکر در مورد خدا کردم. همزمان، مادرم هم همیشه به ما می گفت که فکر کردن کلید ما برای موفق شدن در زندگی است. مادرم به من، برادر و خواهرم  داستان هایی در رابطه با خدا و صفات وی می گفت و من احساس می کنم که آن زمان عاشق خدا شدم. به علاوه، یک بار در درس دینی در سال چهارم، معلم به ما گفت که خداوند قوی ترین وجود است و این که او خالق ماست و مریم مقدس به خاطر عفت و پاکدامنیش نزد خداوند مقام خاصی دارد. به همین علت من احساس نزدیک تر شدن به خدا و حضرت مریم (س) پیدا کردم. در آن شب من مهمترین دعای مسیحیان که the Lord’s Prayer  را خواندم:

” پدر ما که در آسمانی نام تو مقدس باد، پادشاهی تو بیاید، اراده تو برقرار گردد در روی زمین، چنان که در آسمان است. نان روزانه ما را امروز به ما بده و ما را برای خطاهایمان ببخش همچنان که ما آنان را که خطاکارن می بخشیم و ما را هدایت کن نه به سوی وسوسه ها و ما را از بدی و زشتی دور کن. آمین.”

همچنین برای مریم مقدس:

“سلامی سرشار از فیض و برکت بر مریم، خدای ما با توست، برگزیده ای در میان زنان، و مبارک است میوه بطن تو، مسیح. مریم مقدس، مادر خدا، اکنون در زمان مرگ برای ما گنهکاران دعا کن. آمین.”

دعای the Lord’s Prayer به واقع قلب مرا تحت تاثیر قرار داد به این خاطر که به وضوح قدرت، مهربانی و عظمت خداوند را نشان می داد و همچنین جایگاه ما را نسبت به خدا به عنوان یک بنده حقیر که باید بر ضد وسوسه، گناه و بدی بجنگد، نشان می داد.

این دعا به من کمک کرد که احساس امنیت کنم مثل این که یک وجود عظیم بر من ناظر است و به من در عقاید انکار ناپذیر توحیدی کمک می کند. شب هنگام از قدرت خداوند در حیرت فرو رفته بودم.

شما می توانید بگویید که تمام وجود من در حال فریاد زدن عظمت و شکوه خداوند بود! الله اکبر! سبحان الله!

در مدرسه، شروع به خواندن عمیق تر تثلیث کردیم و مرکز توجه ما در زندگی مسیح شد. خدا مسیح بود، مسیح خدا بود، خدا روح القدس بود، روح القدس خدا بود و مسیح روح القدس بود.

در آن زمان هنگامی که من به درگاه مسیح دعا می کردم، بر روی گفته هایم فکر می کردم و سپس آن ها را از مسیح به خدا تغییر می دادم. برای مثال من اغلب نماز را از بر می خواندم: “مسیح ای کودک خدایی، ما به تو اعتقاد داریم، ما تو را می ستاییم و ما عاشق تو هستیم، بر ما گنهکاران رحمت فرما”، سپس با خودم فکر می کردم: “چگونه من در حال دعا به درگاه یک مخلوق هستم و از او طلب رحمت می کنم؟ آیا نباید به درگاه خالق دعا کنم؟ همیشه احساسی در اعماق وجودم داشتم که دعا کردن به درگاه حضرت مسیح اگر او را مانند خداوند بدانیم، اشتباه است. بنابراین من کلمات را در دعاهایم به این صورت تغییر دادم: “خدایا، ما به تو اعتقاد داریم، …”

این احساس ناخوشایند شروع به عمیق شدن و بزرگ شدن در درون من کرد و من شروع به پرسیدن سوالات زیادی از راهبه و کشیش در مورد خدا، مسیح و روح القدس کردم. آن ها از مسیح شروع کردند و نسبت های خدایی به مسیح دادند و سپس به خدا نسبت های بشری دادند. برای مثال آن ها گفتند برای این که خداوند بندگانش را بیشتر بفهمد، خودش را به صورت یک بشر فرستاده و ما باید برای رستگاری و بخشش به درگاه مسیح دعا کنیم. من می پرسیدم آیا راه دیگری هم هست.

این جریان برای مدتی ادامه پیدا کرد تا این که در مدرسه احساس کردند که من در یک مسیر اشتباه قرار گرفته ام و این که سال آینده نباید به این مدرسه بیایم. این طرز برخورد برای من بسیار شگفت آور بود اما برای مادرم نه …

چرا من مسلمان شدم

من فکر نمی کنم که دینم را به اسلام تغییر دادم بلکه من به اسلام بازگشتم. تفاوت بین این دو عبارت این است که عبارت اول به معنای تغییر دادن است در حالی که عبارت دوم به معنی بازگشت است. من به عنوان یک کودک که همیشه سازگار با طبعش است، اعتقاد دارم که غریزه ام مرا به صورت طبیعی به سمت مفهوم واقعی توحید و پاکدامنی می کشید. بزرگی، یگانگی و بخشندگی خدا برای من بسیار واضح بود و برای من طبیعی بود که اعتقاد به خدا از هر راه دیگری غیر عادی است و حس من آن را رد می کند.

خلاصه شما می توانید بگویید که جرقه ای که باعث علاقه من به اسلام شد یگانگی و بزرگی خداوند بود. سخنی از حضرت علی علیه اسلام در کتاب ایشان نهج البلاغه آمده که مفهوم توحید در اسلام را بیان می کند که من فکر می کنم هنوز بسیار شیوا و فصیح است:

 

شناخت خداوند منوط به شناخت یگانگی اوست. این که گفته شود خدا یکی است چهار معنی دارد که دو تا از آن ها نادرست و دو تا از آن ها درست است. یکی از دو معنی غلط این است که فردی بگوید “خدا یکی است” در حالی که به عدد و شمارش فکر می کند. این اشتباه است زیرا چیزی که دومی نداشته باشد نمی تواند در زمره اعداد وارد شود. آیا شما نمی بینید آنان را که می گویند خدا سومی از سه تا است (تثلیث در مسیحیت) در کفر افتاده اند؟ معنی دیگر این است که گفته شود “so and so یکی از خلق اوست” یعنی یک قسم از این دسته یا یک عضو از این قسم. این معنی هم وقتی برای خدا به کار رود اشتباه است زیرا آن دلالت دارد بر شبیه کردن چیزی به خدا حال آن که خدا بالاتر از هر چیزی است که به او شباهت داده شود. یکی از دو معنی که وقتی برای خدا به کار رود درست این است که باید گفته شود “خدا یکی است” با این حس که هیچ همانندی برای او در بین تمامی موجودات نیست. دیگر این است که گفته شود “خدا یکی است” با این حس که هیچ کثرت و تقسیم شدن قابل تصوری در او نیست نه در ظاهر و نه در باطن و نه در تصور. خدا به تنهایی این یگانگی را داراست.