پاسخ:
پس از رحلت حضرت رسول اکرم، یاران و اصحاب آن حضرت به جمع آوری نوشته ها اقدام کردند.
جهت انجام این خواست، امیرالمؤمین علی(ع) نخستین پیرو روسل خدا که از همه یاران آگاهتر به مواقع تنزیل و تاویل قرآن بود، بیش از همه به این کار اقدام کرد و آیات قرآن را با ویژگی های خاصی در سه روز و به نقلی در شش ماه در یک جا در کنار هم قرار دا و به مردم عرضه کرد لکن به دلایلی مورد استقبال و پذیرش دستگاه رسمی خلافت واقع نشد. آنرا به خانه بر گرداند و بنا بر روایتی فرمود: از این پس هرگز آن را نخواهید دید. آن مصحف پس از امام(ع) نزد فرزندان و امامان معصوم(ع) باقی ماند.
شایان ذکر است قرآن ها یا نسخه هایی از قرآن که منسوب به علی بن ابی طالب است و در برخی موزه ها و کتاب خانه ها موجود است به عقیده محققان نمیتوانند از نظر تاریخی و شواهد و قراین متعلق به آن باشند.
ویژگی های مصحف حضرت علی(ع)
مصحف حضرت، نسبت به دیگر مصاحف از امتیازات فراوانی برخوردار بود. برخی از آن ها بدین قرار است:
1. ترتیب سوره ها نه همان ترتیب نزول، تنظیم گشته بود،
2. قرائت مصحف حضرت دقیقاً مطابق با قرائت پیامبر(ص) بوده است.
3. این مصحف مشتمل بر اسباب نزول آیات، مکان نزول آیات و نیز اشخاصی که در شأن آنان آیات نازل گشته اند، بوده است.
4. جوانب کلی آیات به گونه ای که آیه، محدود و مخصوص به زمان یا مکان یا شخص خاصی نگردد، در این مصحف روشن شده بود.
منابع:
1. درسنامه علوم قرآن، حسین جوان آراسته، ص 163
2. فصلنامه بینات، ش 28، ص 184
3. تاریخ قرآن، دکتر محمود رامیار، ص 365، انتشارات امیرکبیر.
4.الاتقان، ج 1، ص 183، نوع 18
