💢 تفسیر زیبای استاد مطهری از جمله معروف امیرالمؤمنین (ع)
🔸علی(ع) حالت خودش و روحیه خودش را این طور شرح میدهد:
🔹«وَ اللهِ لَوْ اُعْطیتُ الاَْقالیمَ السَّبْعَةَ بِما تَحْتَ اَفْلاکها عَلی اَنْ اَعْصِی اللهَ فی نَمْ لَةٍ اَسْلُبُها جُلْبَ شَعیرَةٍ ما فَعَلْتُهُ».
🔹«به خدا قسم اگر تمام آنچه در زیر قبه آسمان است به من بدهند برای اینکه به یک مورچه ظلم کنم به اینکه پوست جوی را از او بگیرم، نمی‌کنم».
🔸یعنی تمام دنیا در نظر من آن مقدار ارزش ندارد که به یک مورچه ظلم کنم. علی(ع) در این جمله خود، ارزش دنیا و مُلک دنیا را پایین نیاورده، ارزش حق و عدالت را بالا برده. نمی‌خواهد بگوید دنیا و آنچه در زیر آسمان است چون خیلی بی‌قیمت است من آن را در ازای یک عمل کوچک ـ که ظلم به مورچه است ـ نمی‌خواهم، بلکه می‌خواهد بفرماید که ظلم اینقدر بزرگ است که تمام مُلک دنیا با کوچکترین افراد ظلم ـ که ظلم به مورچه است به گرفتن پوست جوی از دهانش ـ برابری نمی‌کند.
🔸سعدی در همین مضمون می‌گوید:
🔹دنیا نیرزد آنکه پریشان کنی دلی
🔹زنهار بد مکن که نکرده است عاقلی
🔸سعدی هم نمی‌خواهد بگوید که دنیا اینقدر کم‌ارزش است که به یک پریشان کردن دل که چیز کوچکی است نمی‌ارزد؛ می‌خواهد بگوید پریشان کردن دل آنقدر مهم است که به بهای تمام دنیا هم نباید قبول کرد.
📗 بیست گفتار، ص۶۹
