جواب: خداوند دوست ندارد که هیچ یک از مخلوقاتش وارد جهنم شوند و اگر کسی جهنمی شود در واقع اعمال خودش او را جهنَّمی میکند. حقیقت گناه آتش و خواری است و کسی که خود را آلوده به گناه می کند در واقع درون خود پر از آتش جهنم می کند. خداوند متعال از طریق هدایت عقل و پیامبران خود بشر را از این حقیقت دردناک می ترساند. حالا اگر کسی نپذیرفت، دیگر تقصیر خداوند چیست؟!
همانگونه که مادر مهربان، در تربیت فرزندان خود کوتاهی نمی کند و مدام به فرزندانش سفارش می کند که کارهای ناشایست انجام ندهند. حال اگر فرزندی ناخلف از کار در آمد و خود را به دام اعتیاد انداخت دیگر تقصیری متوجه مادر نیست.
شخص گنه کار وقتی از دنیا برود به یکباره با آتش درونی خود روبرو می شود. روی همین اساس است که در قرآن کریم آمده است:
«فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتی وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ»[۱] پس بپرهیزید از آتشى که هیزم آن مردم بدکار و سنگ هاى خارا است.
یعنی یکی از هیزم های جهنم خود جهنمی ها هستند که در آتش درون خود می سوزند.
البته خداوند از روی لطف و محبت خود جهنم را خلق کرده تا آتش سوزان آن پاک کننده ی گناه بسیاری از همین گنه کاران باشد تا در نهایت آن ها را هم وارد بهشت برین خود نماید.
با این بیان به این نتیجه رسیدیم که:
۱٫ این خود انسان است که با سوء اختیار و انجام اعمال ناشایست به جهنم می رود.
۲٫ همان گونه که مادر مهربان به خاطر بیماری فرزند مجبور می شود فرزندش را در اختیار جراح قرار دهد خداوند هم گنه کار را به جهنم می فرستد تا در آتش آن گناهانش پاک شوند و بتواند بعد از پاکی گناهان وارد بهشت شود.
تذکر: عده ای آن قدر گناه کردهاند که حتی آتش جهنم هم نمی تواند آن ها را پاک کند. این افراد در جهنم جاودانه هستند.
[۱] . سوره ی بقره آیه ی ۲۴
