بی‌اعتمادی و عدم‌صداقت زمینه مناسبی برای ایجاد سوءظن می‌شود که با تداوم حضور در شبکههای اجتماعی به تدریج این سوءظن‌ها در شکل قضاوت‌ها در رفتار همسر نمودار می‌شود. حاصل این وضع اضطراب ، افسردگی و نارضایتی از وضعی است که گرچه زاییده دنیای مجازی است، ولی آثار و پیامدهای واقعی و عینی پیدا کرده لذا آنچه ضامن بقا ، تداوم ،عشق آفرینی و درنهایت انسجام خانواده است از بین می‌رود.
شاکردرگاه درباره رابطه بین شبکههای اجتماعی و تنها‌تر شدن آدم ها گفت: انسان موجودی اجتماعی است . نیاز به حضور در بین اعضا خانواده ، گروه همسالان و معاشرت با دیگران امری بدیهی و بی نیاز از اثبات است. حضور در شبکههای اجتماعی نیاز در این روابط را با مقبولیت و محبوبیت و دیده شدن همراه می‌سازد. مضافاً براینکه محدودیت‌هایی که در معاشرت‌ها و روابط اجتماعی داشت، برداشته شده یعنی او به‌راحتی می‌تواند با اقشار مختلف ارتباط داشته باشد ، اظهار نظر کند و احساسات خود را ابراز کند و در رابطه با دیگران آزادانه به نقد آراء بپردازد.
وی اضافه نمود: در خانواده و جامعه همه این رفتارها تابع قانون و آدابی خاص هستند که محدودیت ایجاد می‌کند . مثلاً قانون احترام به بزرگتر حریمی است که نباید شکسته شود ولی در این شبکه‌ها این حریم‌ها برداشته می‌شود . یا اینکه اشخاص خجالتی به راحتی می‌توانند به ابراز نظر و عقیده بپردازند، لذا خود را موفق و خلاق حس می‌کنند و این شناخت کاذب از خود سبب ترجیح فضای مجازی بر واقعی می‌شود . بدین‌گونه فضاهای مجازی فردگرایی را تقویت می‌کند.
عضو شورای پژوهشی حوزه علمیه خواهران بوشهرآسیب های فضای مجازی را اینگونه توصیف کرد: تغییرسبک زندگی و گذر ازخانواده سنتی اسلامی به خانواده افسار گسیخته مهمترین آسیب محسوب می شود. پاره ای از این آسیب ها :پخش تصاویر و فیلم های خصوصی ؛ ترویج اباحه‌گری و زندگی تجملاتی ؛ توهین و تحقیر افراد و شخصیت‌های تأثیر گذار ( حتی مقدسات) درقالب جوک ، داستان کوتاه ، کلیپ و غیره ، شبهه افکنی در مسائل اعتقادی ، اجتماعی ،سیاسی ،ملی ؛ قبح زدایی از رابطه با نامحرم ؛ خودشیفتگی و خودبرتربینی و القاء حس روشنفکر بودن؛ آزادی های بی حد و حصر در بیان نظرات ؛ استفاده از الفاظ ؛ پذیرش دوستان جدید بدون شناخت شخصیت او ؛ تفریحات ناسالم ؛ عدم توانایی والدین در نظارت بر کار فرزندان می‌باشند.
وی تفاوت استفاده از فضای مجازی به وسیله کودکان در ایران و کشورهای دیگر را اینگونه بیان نمود : در ایران اولاً فرهنگ صحیح استفاده از این شبکه‌ها آموزش داده نشده است، ثانیاً در فضاهای مجازی اشخاص تصاویر و کلیپ‌هایی دریافت می‌کنند که از رسانه‌های داخلی امکان پخش آن نیست این درحالی است که در کشورهای دیگر این محدودیت وجود ندارد.
مدرس دانشگاه بوشهر در پاسخ به این سئوال که چرا ایران در استفاده از برخی از شبکههای مجازی جزء نخستین ها در دنیاست گفت: شاید بتوان دو شاخصه را موثر دانست. یکی اینکه در جامعه ما به دلیل حاکمیت مبانی دینی و اعتقادی محدودیت‌هایی در حریم روابط وجود دارد که با حضور در این شبکه‌ها ، این حریم‌ها برداشته می‌شود و شخص آزادی می‌یابد، دراین آزادی حتی کسانیکه مقید به موازین شرعی هستند به گمان اینکه فضای مجازی غیر از فضای واقعی است باارتباط‌های کلامی و نوشتاری خود را به یکدیگر عرضه می‌کنند.
وی درپایان افزود: یکی دیگر از دلایلی که ایران را جزءنخستین ها در شبکه های اجتماعی میدانند این است که گروه‌هایی در فضاهای مجازی در جهت تضعیف باورهای اعتقادی دینی و ملی ما بصورت هدفمند پیامهایی را در سطح وسیع منتشر می‌کنند ، در تقابل با این گروه کسانی هستند که بی‌تفاوتی در این عرصه را جرم می دانند و حضور درشبکه های اجتماعی با هدف مقابله با این هجمه‌های فرهنگی ضروری میدانند.
