دوم: کرامت به معناى دورى از پستى و فرومایگى است و روح بزرگوار و منزّه از هر پستى را کریم گویند (جوادى آملى، عبدالله، کرامت در قرآن، ص 22.)
دراین معنا امام کریم است زیرا هرگز تن به ذلت نداد . در دفاع از حق و رسوایی باطل هرگز کوتاهی نکرد. در مسجد کوفه ، بعد از صلح تحمیلی در حضور معاویه اورا فرزند هند جگر خوار خطاب کرد و خطبه ای علیه او خواند تا معاویه گمان نکند امام به سبب این صلح تحمیلی ضعیف شده واز اصول و ارزشها چشم پوشی می کند.
سوم: امیرالمؤمنین على(ع) می‌فرماید: «کسى که قبل از سؤال می‌بخشد کریم است (آمدى، عبدالواحد، غرر الحکم و درر الحکم، ج 1، ص 365، چاپ دانشگاه.)
امام حسن (ع) کریم است زیرا دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کردند سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم تقسیم کردند و نصف آن را در راه خدا به فقرا بخشیدند.( امام حسن (علیه السّلام) الگوی زندگی، حبیب الله احمدی.)
چهارم:کَرَم، بر شرافت ذاتى یک چیز یا شرافت در خُلقى از اخلاق، دلالت می‌کند و کَرَم، در اخلاق به گذشت از گناه گناه‌کار گفته می‌شود. ( ابن فارس، أحمد، معجم مقاییس اللغة، ج 5، ص 171 – 172، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، 1404ق. )
پس امام حسن (ع) کریم است زیرا در مقابل جسارت و ناسزای مرد شامی نه تنها اغماض و چشم پوشی کرد بلکه با رأفت و برخورد مسالمت امیز زمینه تحول در دیدگاه او ایجاد کرد.........(مبرد، الکامل فی الادب، ج 1، بیروت 1407 هجری، ص 235؛ ابن عساکر، ترجمه امام الحسن، بیروت 1400 هجری، ص 149؛ علی بن عیسی اربلی، کشف الغمه، ج 2، ترجمه حسین زوارئی، تهران، نشر ادب (بی تا) صص 136 و 135؛ عطاردی، عزیزالله، مسند الامام المجتبی، انتشارات عطارد، چ اول، 1373، ص 94 و ...)
پنجم : کریم است زیرا با زیردستان و فقرا به گونه ای برخورد می کند تا کرامت انسانی شان خدشه دار نشود:
از ابن شهر آشوب روایت شده که روزی امام حسن ـ علیه السّلام ـ بر جمعی از گدایان گذشت که پاره‌ای چند از نان خشک ها را بر روی زمین گذاشته اند و می خورند، چون نظر ایشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پیاده شدند و فرمودند:« خدا متکبّران را دوست نمی‌دارد»و با ایشان نشستند و از طعام ایشان تناول کردند و سپس از همه ی گدایان خواستند که برای صرف غذا به خانه ی حضرت بروند و حضرت با غذاهای خوب ازایشان پذیرایی نموده به همه ی آنها لباسهای مناسب هدیه دادند. (حسن کیست، فضل الله کمپانی. )
ششم : کریم است زیرا کنیزى را به بهانه اینکه دسته گلی به او هدیه داده آزاد می کند و می فرماید: خداى تعالى ما را ادب آموخته و فرموده :(اذا حییتم بتحیه فحیوا باحسن منها...) و تحیت بهتر از یک طاقه ریحان براى او ، همین آزاد کردنش بود. ( تفسیر المیزان ذیل آیان 85 تا 91 سوره نساء)
