سوال این است که کمپینی که ادعای خودجوش بودن دارد، از کجا چنین هزینه‌های گزافی را تامین می‌کند؟ و کدام افراد و نهادها هستند که چنین گسترده و هماهنگ برای چنین کمپین «خودجوش» در رسانههای بین‌المللی لابی می‌کنند؟"
گروه مانیتورینگ - چند روزیست که راه اندازی کمپینی از سوی مسیح علی نژاد خبرنگار ضدانقلاب ساکن انگلیس با پروپاگاندای خبری رسانه های غرب مواجه شده ، ولی زودتر از آنکه پیش بینی میکردند پشت پرده این کمپین برملا شد.
به گزارش بولتن نیوز، طی این پروژه مسیح علی نژاد ضدانقلاب لندن نشین، فراخوان کشف حجاب در اماکن عمومی را در قالب پروژه «آزادی‌های یواشکی» در فیسبوک، عملیاتی کرد و از مردم خواست تا تصاویر بدون حجاب در اماکن عمومی از خود تهیه نمایند و در این صفحه فیسبوک قرار دهند. پروژه‌ای که به نظر می‌رسد دارای پشتوانه‌‌ای سازمان یافته است، به صورتی که خبر ایجاد این کمپین به صورت عجیبی در بسیاری از رسانه های معاند همچون بی بی سی، رادیو فردا، صدای آمریکا، دویچه وله و … و روزنامه های مطرح غربی مانند لوموند، اشپیگل، گاردین و … منتشر شده است حال آنکه این حجم بازتاب بصورتی است که تنها از فردی مانند مسیح علی‌نژاد برنمی‌آید.
تشریح دروغ پردازی تئوریسین های کمپین آزادی‌های یواشکی
پس از حضور مسیح علی نژاد در شبکه صدای آمریکا، فاز اول دروغ پردازی تئوریسین های این کمپین افشا شد. مسیح علی نژاد که به عنوان میهمان برنامه روی خط به شبکه صدای آمریکا دعوت شده بود عنوان کرد که عکس های بانوان را با اجازه صاحب عکس منتشر کرده و تمامی افراد، با رضایت کامل عکس هایشان را به کمپین ارسال نموده اند ، این در حالی ست که در ادامه طی تماس خانمی به برنامه روی خط پرده اول دروغ بودن این صفحه را افشا کرده و اعلام کرد که عکس خصوصی او را "بدون اجازه" از صفحه شخصی اش سرقت کرده اند و در آن صفحه فیسبوکی به عنوان عکس ارسالی مخاطبان منتشر کرده اند.
سفارشی و تبلیغی بودن این گونه کمپین ها آنقدر غیر واقعی و دور از حقیقت می باشد که حتی با واکنش عناصر ضدانقلاب خارج از کشور مواجه و فاز دوم دروغ پردازی این کمپین را رقم زدند، در این راستا محسن کریمی ضدانقلاب لندن نشین عضو گروهک کنفدراسیون دانشجویان با انتشار پشت پرده تبلیغی این صفحه (تعداد لایک های خریداری شده صفحه فیس بوک) و عدم برخورداری از حامیان واقعی و پشتوانه مردمی، در سایت بالاترین و ایران گلوبال مینویسد:
"آنچه که در چند هفته اخیر در قالب یکی از این کمپین‌های دست‌ساز شاهد بودیم کمپین خانم معصومه (مسیح-مسی) علی‌نژاد است که با نام «کمپین آزادی‌های یواشکی» از ویژگی‌های خاصی برخوردار است از جمله این ویژگی‌ها افزایش 100،000 لایک در فیسبوک در کمتر از 4 روز که مجموع این لایکها 232 هزار لایک است. حال سوال اینجاست: هزینه هر 1000 لایک منطقه‌ای حدودا ً 80 دلار است که اگر انصاف به خرج دهیم و با توجه به دیگر کمپین‌های که واقعا مردم از آن استقبال کردند مقایسه کنیم، دو سوم لایکها خریداری شده‌اند، که به گفته نزدیکان این صفحه این امری غیراخلاقی نیست و نوعی تبلیغات است ... حال سوال این است بیش از 12 هزار دلار هزینه لایک خریدن برای این صفحه تا به امروز را چه کسی یا کسانی تامین کرده‌اند؟"
در ادامه کریمی در خصوص سفارشی بودن این کمپین مینویسد: "اما داستان به همینجا ختم نمی‌شود. بانیان این کمپین مقالاتی را به روزنامه‌هایی همچون لوموند و اشپیگل و میرور و چند ده روزنامه و وبسایت معروف دیگر سفارش داده‌اند."
کریمی در انتهای مقاله خود، به پشت پرده تبلیغی این کمپین اشاره کرده و مینویسد: "می‌توانم بگویم که بازتاب خبری این کمپین در روزنامه‌های معتبر از قد و قامت کل اپوزیسیون خارج بود. بنابراین با شناختی که از سانسور خبری در رابطه با مسائل ایران دارم و نوع این کمپین، مقالاتی که در باب این کمپین کذایی نگاشته شدند 100% سفارشی و آنچنان که از متن آنها برمی‌آید همگی از ادیت مخصوصی برخوردار هستند که در عالم روزنامه‌نگاری به آن «رپرتاژ آگهی» می‌گویند؛ و متعاقبا چون در قالب آگهی است هزینه گزافی باید پرداخت. حال اگر به احتساب این مقالات فقط در لوموند و اشپیگل و فیگارو بپردازیم حداقل 15 هزار دلار دیگر پای ایشان آب خورده. اگر روزنامه‌هایی از قبیل روزنامه مکزیکی و وبسایتهای قدر قدرت خبری و صدای آمریکا و تلویزیون من و تو را به پای روابط بگذاریم و هزینه کمتری در نظر بگیریم، در کل این کمپین برای خانم علی‌نژاد بین 27 تا 30هزار دلار آب خورده.
سوال این است که کمپینی که ادعای خودجوش بودن دارد، از کجا چنین هزینه‌های گزافی را تامین می‌کند؟ و کدام افراد و نهادها هستند که چنین گسترده و هماهنگ برای چنین کمپین «خودجوش» در رسانههای بین‌المللی لابی می‌کنند؟"
(پوشش خبری پشت پرده کمپین، در سایت صهیونیستی بالاترین)
