خدا رحمت کند مادرم را.

یکی از راه‌های تربیتی وی این بود که هرگاه از ما خلافی می‌دید، دیگر کار به ما نمی‌داد و نمی‌گذاشت در خانه کار کنیم؛

یعنی ظرف شستن و دوخت و دوز و مانند آنها را از ما سلب می‌کرد

و از این طریق کار را پیش ما ارزشمند می‌ساخت. 
امروزه بسیاری از ما دقیقاً بالعکس عمل می‌کنیم؛

یعنی وقتی بچه خلافی کرد او را به کار وامی‌داریم یا اگر اذیت کرد، کار او را دو برابر می‌کنیم.
در نتیجه، چنین بچه‌ای کار را تنبیه تلقی می‌کند،

در حالیکه ما بیکاری را به عنوان تنبیه تلقی می‌کردیم!

 

 

مرحوم آیت الله محی الدین حائری شیرازی