نکاتی در رد مطلب «عرب‌ها به ما آموختند…»

شبکه‌های اجتماعی:

نکاتی در رد محتوای تصویر فوق (عرب‌ها به ما آموختند و ریشه‌ی واژگان غذاء، نفر و پارس) بر اساس مطالعهٔ دقیق لغتنامه و با اطلاعاتی در زمینه زبان‌شناسی عرب:

11150332_10205824525833565_478557120693736936_n

۱- باید توجه داشته باشیم
غذا = ادرار شتر
غذاء= خورشت، طعام
بر همین اساس ما در محاوره واژهٔ غذا را اشتباه نوشته و همین سبب
شده این برداشت اشتباه ایجاد شود که «اعراب به ماآموختند که به
خوراک بگوییم غذا که خودشان به ادرار شتر می‌گویند» پس این رد
است! ما در محاوره اشتباه می‌نویسیم وگرنه در اصل غذا (ادرارشتر)
و غذاء (خوراک) بوده است!

۲- طبق قوانین زبان‌شناسی طبیعی‌ست که اکثرمواقع چندمعنا برای یک
لفظ مشترک وضع می‌شود! دربارهٔ واژهٔ نفر هم این قضیه صادق
است! طبق لغتنامه واحد شمارش شتر و همچنین واحد شمارش دندان
نفر می‌باشد و همچنین به تعداد افراد بالای ۱۰ نفر اطلاق می‌شود و به
۳تا۱۰ تن اطلاق می‌شود! پس ارتباطی به اعراب پیدا نمی‌کند! ضمنا قابل
یادآوری‌ست نام چندین ایل از قبایل اصیل ایرانی نفر بوده است! پس
این لفظ ریشه در زبان خودمان دارد!

۳- در جایی از این مطلب آمده است «اعراب به ما آموختند بجای
واق واق سگ بگوییم پارس که نام سرزمینمان است» این جمله
بسیار مضحک به نظر می‌رسد چرا که نویسنده کوچک‌ترین آگاهی
به این مساله نداشته که در زبان عربی اصلا حرف (پ) وجود ندارد!!!

۴- کتاب «ریشه‌های تاریخی امثال و حکم» نوشتهٔ مهدی پرتوی آملی
که به بررسی تاریخی ریشه‌های ضرب‌المثل‌های ایرانی پرداخته شده،
علت رواج این جمله (شاهنامه پایانش خوش است) را این می‌داند که
در گذشته هر کس «شاهنامه» می‌خواند و به ستایش سلطان محمود
غزنوی می‌رسید، از همت سلطان در تحسین «شاهنامه» خوشحال
می‌شد؛ اما با پایان یافتن «شاهنامه» و فهمیدن حق‌نا‌شناسی
سلطان محمود در قبال فردوسی و کتابش، متوجه اشتباه خود
می‌شد. این روایت بعد‌ها به ضرب‌المثل تبدیل شد و عاقلان به
هر کس که دست به کار نابخردانه‌ای بزند و اصرار بر ادامهٔ آن
داشته باشد، می‌گویند: شاهنامه آخرش خوش است!
پس در واقع این جمله که
«اعراب به ما آموختند شاهنامه آخرش خوش است»،
بی‌اساس بوده و هیچ سندیت تاریخی ندارد!

پس دوستان، آگاهی بر اساس علم و تحقیق را جدی بگیریم تا گرفتار اندیشه‌های راسیسمی و نژادپرستانه نشویم!